از کتاب تئوری "من"1

"هدایت به اتّحاد دماغ و دل و حواس و طبیعت است و گمراهی نفوس از درهم ریختگی و تباین این چهار" 2

مولانا شاه مقصود صادق عنقا، پیر اویسی®

تمرکز و جمعیّت قوا و حصول هماهنگی لازم، جهت کشف بُعد ملکوتی و ابدی انسان امری ضروری است. کشف واقعیت انسان از طریق افکار و ادراکات حسی میسر نیست و حواس با بُرد معین و محدود خود نمی­تواند او را به طریق و شاهراه خودشناسی رهنمون سازد. نکته قابل توجه این است که برای کشف حقیقت، انسان باید در هماهنگی واقع شده و از ظرفیت و قابلیت قبول لازم برخوردار باشد.

هماهنگی و قابلیت گیرندگی

کشف بُعد ملکوتی انسان بستگی به چگونگی هماهنگی و قابلیت گیرندگی و دریافت دارد. قابلیت بدین مفهوم است که گیرنده های او فعال و در هماهنگی کامل باشند. برای مثال در مورد یک نوزاد، هر چه بیشتر مادر او را نوازش کرده و درآغوش بگیرد به همان نسبت گیرنده های نوزاد فعال­تر شده ، و درنتیجه، قابلیت گیرندگی نوزاد در ابعاد فیزیکی و روانی و احساسی او تقویت گردیده و توسعه می­یابد. تحقیقات در امور رشد و پرورش اطفال این نکته را ثابت کرده است که برقراری ارتباط عاطفی با نوزاد از اهمیت حیاتی برخوردار می­باشد.

همانگونه که تقویت و توسعۀ گیرنده­های بدن در مرتبه طبیعت لازم است، پرورش گیرنده­های مربوط به جهان ملکوتی و روحانی نیز از اهمیت خاصی برخوردار بوده و ضروری است تا انسان ظرفیت دریافت جهات روحانی را حاصل نماید.

شناخت و کشف این قابلیت گیرندگی از طریق بکارگیری سیستم حافظه و ادراک میسر نیست. در هر مرحله از مراودات، تمرکز و هماهنگی، لازمۀ برقراری هرگونه ارتباطی میباشد. در اصل، هماهنگی مابین شنونده و گوینده است که باعث برقراری ارتباط می­گردد و به نسبتی که حواس شنونده جمع­تر باشد از تمرکز بهتری برخوردار بوده، قادر به درک سخنان گوینده خواهد بود. همین شرایط تمرکز و هماهنگی، جهت کشف جهات روحانی و دریافت کلمات الهی از طریق وحی لازم می­باشد.

بنا بر تعلیمات مکتب طریقت اویسی شاه­مقصودی®، ساختمان بشر ذاتاً دارای ۱۳ مرکز الکترو مغناطیسی است که مهمترین این مراکز در قلب جای دارد. کشف و پرورش این سیستم آموزشی ذاتی، هماهنگی لازم جهت شناخت واقعیت وجودی انسان را مهیا می­سازد. " عارف " و به عبارت دیگر "معلم وجود" تعلیم می­دهدکه شناخت، از طریق انضباط، تربیت و تادیب، تزکیه نفس، تمرکز و عبادت میسّر می­گردد.

تمرکز® در عرفان

جمعیت قوا در عرفان "تمرکز®" نامیده می­شود و بکلی با آنچه در غرب بعنوان مدیتیشن شناخته شده است متفاوت می­باشد. "تمرکز®" به معنی "جمعیت قوا" است. تمرکز، حصول اعتدال و هماهنگی همه­جانبه را میسر می­سازد. از طریق تمرینات تمرکزی، قابلیت گیرندگی سالک تقویت گردیده و آمادگی لازم جهت دریافت جهات روحانی را حاصل می نماید. تمرینات تمرکزی بسیار دقیق، باعث توازن قوای درونی گردیده و موجب تقویت زمینه و میدان انرژی بدن می­شوند و ارتباط صحیح مابین قلب و مغز را فراهم می­سازند. در نتیجه سالک راه حق، هماهنگی و گیرندگی لازم جهت دریافت حقیقت را یافته و در اتحاد کامل قلب و مغز در یک یگانگی همه­جانبه قادر به کشف بُعد ملکوتی و نامحدود خود می­شود و با انرژی کل عالَم مرتبط میگردد.

" قوا را از جوارح باز بستان و در محل عقده حیاتی در قلب مجتمع ساز تا یافته­هایت بی­زوال باشند و وجودت به اعتدال زیست کرده و ابدیت را بشناسد." 2