«امید، بذر مزروع در زمین سالم و به بار نشسته است.»

رازنامه، مولانا صلاح الدین علی نادر عنقا

حضرت مولانا شاه مقصود صادق عنقا در کتاب الرسائل می­فرماید: 1

«رجاء، معرفت و یقین داشتن به لطف و کَرَم حق و توسعه رحمت و فضل و احسان او است و امید قلبی داشتن به عنایات و عطیات خداوند.»

شیخ روزبهان بقلی فرموده است: «خوف عدل خداوند است و رجاء از فضل او». شیخ صفی­الدین اردبیلی فرموده است: «حقیقت رجاء، استبشار به وجود فضل خداوند است.»

ذو النون مصری فرموده است: «رجاء شفیع اندوه­هاست و حذف رقیب عمل.»

حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) فرموده است: «رجاء نزدیکی دل از لطف پروردگار است و سرورِ دل به حُسن وعده.»

حضرت صلاح­الدّین علی نادر عنقا، پیر اویسی، در کتاب «رازنامه» امید را چنین توصیف می­فرمایند:

«امید بذر مزروع در زمین سالم و به بار نشسته است.

در جهان دل ما گیاه ناامیدی هرگز نروید.

فریاد خاموش، به حرارت عشق معراجی شد،

و آسمانها شنوای تمنّای صادقان،

ای خداوند کعبه عارفان،

به تضرّع دل امیدواران،

به همّت جوانمردان،

به مجمر عاشقانه دل آگاهان،

به تقدّس و نزاهت وجه شاهدان،

به طراوت حسن لاله کاران،*

آتش عشقت به جان زن.»