برگزیدهای از «آواز خدایان»
اثر مولاناالمعظم حضرت شاهمقصود صادق عنقا
آسمانها برگزیدگان را دعوت می کنند
لالههای صحرائی و نیلوفرهای آبی،
آبهای صاف و شفاف جاری،
نغمههای پرندگان،
جلال فرورفتن و برآمدن خورشید و ماه در افق دریا،
جلوههای شکوفههای بهاری،
تلألؤ قطرات شبنم بر رخسار چمنها
و هزاران تجلی دیگر،
آهنگهای صامت خدایانند که در پردههای طبیعت مخفی شدهاند.
ای کاش دوباره غرور دلها در هم میشکست و راستی جهان را در برمیگرفت و جانها چون آئینه جلا مییافت،
تا سحرگاه فرستادگان مقدس بر آسمان وجود سرودهای خدایان را زمزمه میکردند و حیات انسان را نیرو میبخشیدند.
بازشناختگان گفتهاند آخرین آواز خدایان که به زبان فرشتگان میگذشت این بود:
به پیروی از عصیان و تباهی راه آمرزش را مسدود مکنید. به خدایان اعتماد داشته باشید و منتظر بمانید. تا نهرهای رحمت در زمین دلها جاری شده و مرگ از قوت فشار خود بکاهد. و دوباره شجر حیات شکوفان گردد و فرستادگان آواز خدایان را در آسمان حیات زمزمه کنند.1
