Tanrıların Mezmurları
(Avazı Hodayan)-II

Hazreti Mevlana Şah Maksut Sadık Anga

Gök meleklerinin kalbi ümit ve barış dolu.

İnsanda huzur ve barışın temellerini sağlamlaştırmayan her düşünce değersiz, insanlığını geliştirmeyen her bilgi yararsız boştur.  

Olgunlaşmamış düşünceler, tamamlanmamış akıllar doğmadan ölen ceninler gibidir.

Yalnızca gerçek insanlar bu hayatta kendilerini başkalarının karışık (şaşkın, sapkın) düşüncelerinden uzak tutarlar.

Yüce ruhlar, kendilerine gelen yabancı unsurları nüfuz alanlarından kovarlar ve inatçılığa fırsat vermezler. Çünkü, Allah’ın makamı barış ve sükunet dışında başka hiç bir kanun kabul etmez ve orada karışıklığın (şaşkınlığın, sapkınlığın) gösteriş yapma zemini yoktur.

Latifler sertlerden daha sabit ve sağlamdır. Barış ve sükunette karışıklıktan daha çok güç vardır ve okyanusun derinlikleri sahilden daha sakindir.

Gerçek insanların kalbindeki barış ve huzur, asi insanların dağınık, şaşkın düşüncelerinden daha büyüktür.

Tanrılar gölgelerini bulutlar gibi atarlar ve onların yağmurları uygun zeminlerde nimet bitirir.  

Dağlar ve tepeler suyu akıtır ama göletler ve kuyular onu alır ve ondan ağaç, meyve ve balık verirler. Ne var ki kibirliler alçak gönüllülerden bir şey öğrenmezler.

Bencillerin ve iki yüzlülerin hainliği ile alçakgönüllüler arasındaki fark alçakgönüllülerin kıtlık zamanında gösterdiği sabır ile belli olur.1

1. Molana Shah Maghsoud Sadegh Angha, Psalm of the Gods, reprinted in The Mystery of Humanity: Tranquility and Survival (Lanham, MD: University Press of America, 1996), 80-81.